Dit blog, dit wonderbaarlijkespiegels-domein is lang mijn thuis geweest. Ik heb er gelachen, gehuild, gewerkt, ontdekt en gedeeld. Niet altijd wetend voor wie ik precies schreef, maar altijd met de intentie om mijn liefde voor de handpop te delen, om je deelgenoot te maken van kanten van de pop die zelden belicht worden, mogelijkheden van de pop die velen niet zien.
Ik heb af willen rekenen met het standaardbeeld van de handpop. De pop hoeft niet moralistisch te zijn, hoeft niet dom te zijn of juist heel slim, hoeft niet dezelfde kleur te hebben als het kind voor hem, hoeft niet dezelfde problemen te hebben als het kind of het kind te spiegelen. Als er een ding is wat ik heb geleerd in de 20 jaar dat ik nu in het ‘handpop-veld’ zit, dan is het dat beelden in je hoofd je vooral beperken, een pop kan alles zijn wat je kunt bedenken. Hij levert alleen niet in alle gevallen iets op, is niet in alle gevallen een meerwaarde te noemen.
Er is een hoop gebeurd sinds ik toegang kreeg tot de wonderbaarlijke wereld van de handpop, ik heb een hoop bijgeleerd van alle casussen die ik heb bekeken, van alle situaties die ik ben aangegaan, thema’s en onderwerpen die ik heb uitgewerkt en van alle mensen die ik op mijn pad ben tegengekomen. Het is een mooi pad, een rijk pad ook.
En een pad wat niet stopt.
Mijn reis met de pop stopt niet en is een nieuwe fase in gegaan om meer mensen te kunnen bereiken. Het opbouwen van relaties met kinderen, nieuwsgierig zijn naar de ander en de wereld om ons heen, het op een speelse en laagdrempelige manier contact maken en veiligheid bieden zijn altijd de pijlers van mijn pedagogisch handelen geweest.
Mijn werk met de pop is gebaseerd op die pijlers. De wereld zit vol volwassenen en kinderen die zich niet of moeilijk kunnen uiten, die zich geleefd voelen door verwachtingen, die geen nee durven te zeggen en geen ruimte voor zichzelf vragen. Velen van ons hebben als kind dingen geleerd die ons als volwassene beperken, die ons niet helpen om echt te zijn wie kunnen zijn en die we niet zelden overdragen op volgende generaties. Vooral omdat we aannemen dat het zo hoort, niet afgekeurd willen worden of omdat we geen andere manier kennen nog.
Ik ben altijd een springer geweest, ik doe dingen die velen willen, maar slechts weinigen durven. Ik doe het niet omdat ik zo stoer ben, maar omdat ik wil weten wie ik ben onder al die lagen van aangeleerd gedrag, onder al die beperkende overtuigingen. Ik wil weten wat er van me overblijft als ik alles waar ik zeker van dacht te zijn, kwijtraak. Een groot deel van mijn leven ben ik op zoek geweest naar ‘rust en ruimte’ naar het gevoel dat ik vrij ben te zijn wie ik ben, te denken wat ik denk en te doen waarvoor ik hier op deze aarde ben.
Ik ben hier om te helpen, om anderen te leren kijken naar kinderen zoals ik dat doe. Te spelen met situaties en uitkomsten zonder oordeel, vanuit nieuwsgierigheid, openheid en acceptatie. Ik ben hier om je kennis te laten maken met een wonderbaarlijke wereld waarin alles mogelijk is en er doorlopend nieuwe vriendschappen ontstaan.
Verandering begint bij jezelf weet ik nu. Als ik meer rust en ruimte wil voelen, dan moet ik alles wat me daarbij in de weg staat op zien te lossen, zelfs als het oncomfortabel en ongemakkelijk is, zelfs als het me tijd kost, zelfs als ik er andere dingen voor moet laten. Dat heet groei. Als we ons door dat, soms slagveld, van ongemakkelijkheden heen worstelen, onszelf geluiden horen maken waarvan we niet wisten dat we die in ons hadden, in de spiegel een glimp opvangen van andere versies van onszelf en een beetje gebutst over die eindstreep heen komen, dan hebben we iets gedaan waar we trots op mogen zijn en onszelf met recht een goed voorbeeld voor kinderen mogen noemen.
Groei gaat niet zonder kleerscheuren, dat is geen eitje, dat is vooral voor de die-hards die zich ergens vast in durven te bijten, die iets willen kunnen, zichzelf aangaan en daar pas mee stoppen als dat doel bereikt is. Verandering is jezelf overwinnen, keer op keer. Ik weet inmiddels hoe dat moet en pas het toe in mijn werk met kinderen. Wil je dat graag blijven volgen? Dan is dit het adres waar je me vinden kunt: https://www.helenmeurs.com
Ik post bijna dagelijks op Facebook: https://www.facebook.com/helen.meurs
Vanaf nu worden alle nieuwe video’s geplaatst op: https://www.youtube.com/@helenmeurs
Deze website blijft voorlopig nog wel staan hier, er komt alleen niks meer bij en alle links worden aangepast naar helenmeurs.com. In het Engels vaar ik een andere koers en maak ik andere keuzes. Opnieuw beginnen is, in dit geval, een weg naar rust en ruimte.
Dank je wel voor je tijd en aandacht.