Voor een kind is een pop een vriendje
Een kind beleeft een pop als een vriendje en vriendjes praten anders tegen je dan volwassenen. Vriendjes zijn nieuwsgierig, staan altijd aan jouw kant, willen weten of jij dat ook wel eens hebt, of dat jou ook nog niet (of al wel) lukt. Vriendjes hebben geen oordelen en doen niet moeilijk als je een keer de verkeerde hand geeft, je tanden niet hebt gepoetst of dat ene kind een duw hebt gegeven. Vriendjes snappen je en willen alles vooral vanuit jouw standpunt bekijken, daar ben je tenslotte vrienden voor.
Eén van de grootste uitdagingen van de bespeler van de pop is om de verwachting, die kinderen hebben ten opzichte van de pop, waar te maken. De verwachting dat ze te maken hebben met een gelijkwaardig vriendje. De pop als vriendje levert hele andere gesprekken op dan de pop die de rol van bijvoorbeeld de juf of opvoeder over neemt. In het eerste geval krijg je alle informatie, in het laatste geval slechts een deel van de informatie.
In de praktijk blijkt dat het niet alleen om de pop draait, maar ook om wat de pop vervolgens zegt en doet. Persoonlijk vind ik dat het meest boeiende stuk van de pop want wanneer je met je vraagstelling gaat spelen, andere woorden kiest, woorden in een andere volgorde zet, keuzemogelijkheden biedt of hele kromme zinnen gebruikt ontstaat er ineens een ander gesprek en komt er andere informatie boven water. Voor mij is dat de reden geweest om de babbelmethode te ontwikkelen.
Wat doet de babbelmethode?
De ‘babbelmethode’ is net zo gezellig en laagdrempelig als ie klinkt en bestaat vooral uit het scheppen van talige situaties waar kinderen zich in herkennen en makkelijk op in kunnen haken. Het lijkt op ‘gebabbel’ over koetjes en kalfjes (en voelt voor kinderen ook zo aan), maar heeft wel degelijk een doel voor ogen, nl. het kinderen uitdagen, stimuleren en ondersteunen in hun ontwikkeling op welk gebied en binnen welke situatie dan ook.
De kracht van de ‘babbelmethode’ is dat hij overal en door iedereen die met kinderen werkt te gebruiken is en ook bij vrijwel alle kinderen aanslaat. De ‘babbelmethode’ is geen echte methode, maar meer een manier van kletsen met kinderen die aan bijna alle pedagogische doelen gekoppeld kan worden, (les)methode overstijgend is en de mogelijkheid biedt om meer zicht te krijgen op de belevingswereld van het kind. De handpop is daarbij het belangrijkste hulpmiddel.
Kenmerken van de ‘babbelmethode’ zijn:
- de belevingswereld van het kind staat centraal en dient als uitgangspunt,
- de situaties die aangedragen worden zijn herkenbaar voor het kind,
- het is niet prestatiegericht maar vooral uitnodigend (tot deelname en interactie),
- er worden geen oordelen geveld over prestaties, uitspraken en gedragingen,
- nieuwsgierigheid, betrokkenheid, gelijkwaardigheid, respect en vertrouwen spelen een belangrijke rol,
- het kind wordt nooit afgekeurd en kan op begrip rekenen,
- het is luchtig, sprankelend en zichzelf vernieuwend,
- het is flexibel en stemt zich af op de (vergroting van de) inbreng van het kind,
- het kan als ‘doelloos’ en puur ter vermaak overkomen.
In feite wordt de kracht en de magie van de handpop gebruikt en omgevormd tot haalbare doelen die worden ingeleid met ‘gebabbel’; een ‘plaatje’ wat geschetst wordt, een situatie die beschreven wordt, een gevoel wat benoemd wordt of een attribuut/materiaal wat gepresenteerd wordt, als het maar zaken zijn die kinderen kunnen herkennen is het goed. Het doel van het gebabbel is om kinderen op een laagdrempelige manier in te leiden, mee te nemen of uit te dagen. Ze moeten zich veilig voelen om zichzelf te durven laten zien en onderdeel te willen worden van de interactie/activiteit. Die veiligheid is van wezenlijk belang om in een later stadium ook over meer ‘gevoelige’ onderwerpen te kunnen ‘babbelen’. Voor mij (en inmiddels ook vele anderen) is de ‘babbelmethode’ een manier gebleken waarmee ik veel nieuwe informatie heb kunnen verzamelen over kinderen en die me geholpen heeft een betere opvoeder te worden. En iedereen die meer informatie wil verzamelen over een kind en weer wil voelen waarom het werken met kinderen zo verschrikkelijk leuk is, kan het leren…..