Mijn normaal o zo blije vriendjes zaten er behoorlijk doorheen toen ik ze gisteren op het station aantrof. Ach gossie, zo erg is het toch niet dat de Porsche het niet meer doet? Maar nee, dat was het niet, het kwam niet door de Porsche, ze hadden een leuke middag in de dierentuin gehad dus daar lag het ook niet aan maar toen ze eenmaal gehoord hadden dat ik er over hooguit 10 minuutjes zijn zou en ze bij de Porsche moesten wachten was het allemaal even teveel geworden, toen pas was het duidelijk wat een groot avontuur ze met z’n drieën waren aangegaan, hoeveel plaatsen ze gezien hadden en nu pas bedachten ze dat de Porsche ook stil had kunnen komen te staan toen ze in het Wilde Westen waren, of toen ze voor de olifanten uitreden in Afrika, of toen ze op Paaseiland waren, ze hadden stil kunnen komen staan op de Chinese muur of tussen al het zout in Bolivia, het had allemaal gekund en dan was het voor mij niet zo heel eenvoudig geweest om ze op te halen. Tja, het had allemaal gekund maar het is niet gebeurd dus het is maar goed dat ze dat niet eerder bedacht hebben, het is allemaal goed gegaan. Maar dat was het ook niet alleen geweest, nu ik onderweg was merkten ze pas hoe ze mij gemist hadden, hoe fijn het was dat ze weer naar huis gingen en hoe graag ze nu dagenlang wilden slapen.
Slapen? Zijn jullie betoeterd? Niks slapen, ik wil alles horen maar dat mag ook stukjes bij beetjes, dat hoeft niet allemaal tegelijk nu, we gaan eerst naar de Mac Donalds en dan zien we wel verder. Heel veel is er niet verteld want na de Mac viel de één na de ander in slaap en ik heb ze maar gelaten, heb ze thuis in bed gelegd en daar zijn ze blijven liggen tot ik ze vanmorgen wakker maakte. “Moeten we er al uit?” vroeg Jip “ik ben nog moe.” Ja, dat snap ik maar we moeten gaan werken vandaag en jullie kunnen op kantoor gewoon verder slapen, je mag zelfs je pyjama aanhouden als je wilt.
Ze hebben hier nog een paar uur geslapen maar tegen de middag werden ze wakker. Ik had de Porsche inmiddels naar binnen geduwd en alle bagage er in gelegd. Mijn hemel wat een berg! Helemaal niet gek dat de Porsche niet meer wilde maar volgens JaNee komt het niet door de bagage want die is de hele reis al meegeweest en toen reed de Porsche ook gewoon dus het kwam niet door de bagage. Ze hebben met zijn drieën nog een poging gewaagd om hem weer aan de praat te krijgen, “duwen” hoorde ik Mo zeggen, “duwen, duwen, duwen, dan doet hij het misschien wel weer”, maar nee hoor, de Porsche doet het nog steeds niet. Ik stelde voor om Koos even te bellen, die kan hem vast fixen.
Maar eerst moet die bagage worden uitgezocht en opgeruimd want dat hoort ook bij vakantie en die attributen willen we natuurlijk vaker gebruiken dus ik heb de verkleeddozen uit de kast gepakt en ze de opdracht gegeven om bij elk attribuut te bedenken waar ze die op hebben gehad voordat ze hem in de doos doen, op die manier hoor ik nog meer vakantieverhalen 😀
Comments are closed.