Een combinatie van basisvaardigheden en pedagogisch denken
De basishouding bestaat uit het enerzijds karakter en inhoud kunnen geven aan de pop en anderzijds de pedagogische grondhouding. De pop alleen tot leven roepen maakt hem niet tot een pedagogisch hulpmiddel, daarvoor is méér nodig en dat méér komt uit jezelf, heeft te maken met visie, voelen, denken en handelen in relatie met het kind (de kinderen)en het medium waarmee je werkt (de handpop).
In de meest ideale situatie is er een relatie tussen jou en het kind, jou en de pop en tussen het kind en de pop. Over de relatie tussen jou en het kind ga ik me op deze website niet uitwijden, die speelt wel een rol maar in die relatie wil ik me niet mengen omdat dat binnen het kader van deze website te ver gaat. Het enige wat ik er wèl over kan zeggen is dat het heel goed mogelijk is dat de relatie tussen jou en het kind (positief) verandert door het gebruik van de handpop en dat de handpop het je mogelijk maakt meer zicht te krijgen op de belevingswereld, het denken, voelen en handelen van het kind (en ook van jezelf).
De relatie tussen het kind en de pop heeft direct de consequenties voor de relatie tussen jou en de pop. Je zult dat wat het kind nodig heeft om de pop als een laagdrempelig en veilig vriendje te kunnen zien via de pop uit moeten gaan dragen en dat is soms best lastig. Lastig omdat het in strijd kan zijn met de manier van reageren zoals je gewend bent, je overtuigingen of je doelen. Blijf in je achterhoofd houden dat jij de pop niet bent en de pop geen kopie is van jou, je mag je reactiepatroon, overtuigingen en doelen houden maar probeer de pop een zo neutraal mogelijke opstelling in te laten nemen omdat kinderen dan méér van zichzelf zullen laten zien.
En bedenk ook dat de handpop jou kan helpen een betere opvoeder te worden, je doet het dus niet alleen voor het kind maar ook voor jezelf!
Door de toevoeging van de handpop ontstaat er dus een ‘communicatie driehoek’ waarbij de dialoog zich niet alleen meer tussen jou en het kind afspeelt maar het kind er ook voor kan kiezen om zich vooral tot de pop te richten (en jou min of meer buiten te sluiten) maar waarbij jij zelf ook elementen kunt toevoegen door in gesprek met de pop te gaan en het kind daarbij toehoorder te laten zijn. Bij het werken met de handpop als pedagogisch middel wordt je je meer en meer bewust van het feit dat er ineens meerdere communicatielijnen ontstaan, dat bewustzijn is er vaak nog niet direct maar ontstaat door de ervaringen die je opdoet met de handpop. Die ervaringen zijn niet alleen verrijkend voor het kind maar ook voor jezelf; door je open te stellen voor de pop ontdek je ook veel over jezelf , de pop spiegelt ook vaak je eigen gedrag, je eigen denken en handelen terug en dat maakt je uiteindelijk een betere opvoeder is mijn ervaring. Dus wees er niet bang voor maar omarm het!