Bij de techniek van het spelen met de handpop moet niet gedacht worden aan de techniek die professionele poppenspelers c.q. buiksprekers hanteren. Het doel van de handpop als pedagogisch hulpmiddel is een ander doel dan het doel wat de professionele poppenspeler voor ogen heeft. Je hoeft geen professioneel poppenspeler te zijn om de handpop als pedagogisch hulpmiddel te kunnen gebruiken want in het laatste geval volstaat een veel eenvoudigere techniek.
Bij het werken met de handpop als pedagogisch hulpmiddel gaat het bij ’techniek’ vooral om:
* het vloeiend laten bewegen van het hoofd/de kop
* het zoeken van oogcontact
* het gebruik van eventuele handen
* het zoeken naar bewegingen die emoties en gevoelens uit kunnen drukken
* het maken van grote en kleine bewegingen met zowel hoofd als mond
* het stemgebruik/ de stem van de pop
* het synchroon laten bewegen van de mond als de pop iets zegt
* het zoeken naar handelingen en gebaren die herkenbaar zijn voor het kind
* het zitten, dragen en lopen van de pop
De techniek van het spelen met de pop staat in dienst van het doel waarvoor je de pop wilt gaan gebruiken en is gericht op het tot leven roepen van een herkenbaar en geloofwaardig karaktertje.
De techniek waar ik het op deze site over heb hoeft geen groot struikelblok te zijn en is in principe door iedereen te leren. Elke denkbare pop is ervoor te gebruiken, of dat nou een menspop, een dierpop, een sokpop, een poppenkastpop of een zelfgemaakte pop is. Er zijn zeker verschillen als het gaat om de bespeelbaarheid en de mogelijkheden van de pop maar in principe kan elke pop een pedagogisch hulpmiddel zijn of worden. De verschillen en uitzonderingen beschrijf ik hier.
Zoals bij elke vaardigheid is ook de techniek van het spelen met de handpop iets wat je alleen door oefening kunt leren. De spiegel kan je daarbij helpen, door voor de spiegel te gaan staan zul je ontdekken hoe je pop overkomt en je bewegingen bijschaven. Maar verder is het vooral een kwestie van DOEN.