Een vlinder voor Tara

Ik ben aan het kleuren, zie je dat? Ja, ik kleur een vlinder, een vlinder voor Tara.

Tara houdt van roze en daarom maak ik de vlinder ook roze en ook een beetje paars want ik heb niet zoveel roze potloden maar paars is ook wel een beetje roze toch en ik denk dat Tara paars ook mooi vindt. En de hartjes in de vleugels zijn omdat ik Tara lief vind, ja en daar zijn hartjes voor hè, ja, aan hartjes kun je zien dat je iemand lief vindt dus er moesten ook hartjes in mijn vlinder want dan weet Tara ook dat ik haar lief vind.

En nu ben ik dus heel erg mijn best aan het doen om tussen de lijntjes te blijven want ik wil graag dat dit een mooie vlinder wordt, de vlinder voor Tara. Maar dat lukt wel, ik ben nog maar 1 keer buiten de lijntjes gekomen en dat kun je bijna niet zien gelukkig.

Ik maak deze vlinder voor Tara en dan gaat Helen hem bij de bloemen doen die ze voor Tara gaat kopen, ja, ook roze bloemen natuurlijk want Tara houdt van roze hè, dus die vindt roze bloemen het mooist en daar doen we dan mijn tekening bij, mijn vlinder.

“Maar hoe weet ik nou of Tara mijn vlinder mooi vindt?” vroeg ik aan Helen want Tara kan dat niet meer vertellen, nee, Tara is gisteren dood gegaan, ja, Tara was nog helemaal niet oud maar ze was wel heel erg ziek, ja, en ze kon ook niet meer beter worden, nee. Dat kan hè, dat je ziek bent en niet meer beter wordt, dat er geen pillen zijn voor je ziek zijn, dat er geen dokter is die je beter kan maken, dat kan hè en dat had Tara ook. Ja, ze was heel ziek en is nu dood gegaan. Tara kan niet meer vertellen of ze mijn vlinder mooi vindt maar Helen zegt dat ze zeker weet dat Tara hem mooi zou vinden want ze hield van roze en ze hield van vlinders, ze vond mij lief, ze moest vaak om mij lachen en we waren vriendjes dus ze zou zeker weten mijn tekening mooi vinden.

“Gaan we haar nou echt nooit meer zien?” vroeg ik aan Helen en die zegt dat we haar nooit meer in het echt gaan zien, niet meer dat we haar aan kunnen raken en een dikke zoen kunnen geven enzo. Dat gaat niet meer maar in gedachten kunnen we haar nog wel zien en ook nog horen, zegt Helen. Ja, we kunnen nog hele gesprekken met Tara hebben hè, ja, dat kan in gedachten. We kunnen Tara niet meer opzoeken maar ze is ook niet weg, nee…. Zolang we aan haar denken, aan de fijne dingen die we samen hebben beleefd, aan alles wat we samen hebben gedaan, aan de lol die we samen hebben gehad en voelen dat we nog steeds van haar houden, dan is ze niet weg, dan is ze nog steeds bij ons……in gedachten en als een sterretje aan de hemel.

Sterretjes ken ik wel, ja, die zie ik ‘s avonds altijd als ik naar buiten kijk, soms zijn het er een heleboel. Maar is een sterretje hetzelfde als een engeltje? Daar ben ik dan toch benieuwd naar…..weet jij dat? Ik vind Tara meer een engeltje als een sterretje, of een vlinder, ik vind haar ook een echte vlinder, ja, dat kan toch ook?