Het was hier, precies op deze plek. We waren hier afgedraaid, omdat we nieuwsgierig waren naar de rotsschilderingen die we, volgens de reisgids, tegen zouden gaan komen. De rotsschilderingen had ik inderdaad gezien maar die hadden mijn aandacht minder getrokken dan het landschap. Dit zou een prima decor zijn voor een western, ik hoorde de tune van The Good, the Bad and the Ugly in mijn hoofd galmen en verwachtte dat Clint elk moment aan kon komen galopperen op zijn paard. Clint kwam niet, er was niemand, alleen wij, een aantal snel wegschietende hagedissen en een overstekende ezel, ergens in de verte. Dat was ook de eerste ezel die we zagen trouwens.
Een stukje verderop zagen we de zee en daar zou een plek zijn die Boka Onima genoemd werd. We reden nog even door, we waren er nu toch. En precies daar, bij Boka Onima werd ik op slag verliefd. Ik kan het niet verklaren, weet nog steeds niet wat er precies gebeurde maar de filmtune en Clint verdwenen als sneeuw voor de zon en het enige wat ik nog uit kon brengen was WAUW! Wat een rauwe schoonheid, wat een natuurkracht en wat een boel energie hing daar op die plek. Boka Onima ligt volgens de kaart in de buurt van het trapje van Holten, je komt er langs als je via Leeuwarden naar Slagbaai rijdt en na het bord met overstekende ezels het zandpad naar rechts neemt. De windmolens liggen iets verder op dus als je die steeds dichterbij ziet komen, dan ben je er bijna.
In 2016 was ik er voor het eerst en sindsdien ben ik elk jaar terug gegaan. Terug naar de rauwe schoonheid van de rotsen en de ruwe zee bij Boka Onima op Bonaire. Boka betekent inham en bij de boka’s op Bonaire kan de zee flink tekeer gaan. Ik blijk dat prachtig te vinden, ik hou van de weidsheid die me heel nietig doet voelen en van natuurkrachten die me letterlijk omver kunnen blazen. Sommige krachten zijn sterker dan ik en als het er op aan komt dan ben ik ook maar ieniemienie. Maar hoe erg is dat?
Ik hoef niet meer persé groot, groter, grootst
De tijd dat ik mezelf belangrijker wilde maken dan ik eigenlijk ben en van mezelf moest bewijzen wat ik allemaal kan, heb ik nu wel gehad. Ik hoef niet meer persé groot, groter, grootst. Ik wil vooral leuk, zinvol en niet al te moeilijk meer. En dat alles vind ik in wat ik nu kan doen met handpopcoach.nl. Het is leuk, zinvol en lekker eenvoudig want het draait om waar het om zou moeten draaien: hoe maak ik contact met dit kind en hoe kan ik meewerken aan de groei van dit kind?
Ik geniet elke dag van wat JaNee los kan maken bij een kind, van de sprankelende vrolijke onderonsjes die tussen haar en een kind ontstaan en de onvoorwaardelijke vriendschap die zij terugkrijgt van kinderen. Mooier en beter dan dit hoeft het van mij niet te worden eigenlijk. Via JaNee open ik deuren en voel ik me regelmatig Alice in Wonderland, omdat ik een kijkje mag nemen in de Wonderbaarlijke Wereld van het kind.
Na heel veel jaren proberen mezelf te overtreffen weet ik waar ik sta en waar ik goed in ben. Ik ben een waarnemer en een createur; ik kijk, zie, voel en creëer ingangen waarmee ik gesprekken op gang kan brengen. Ik word gedreven door nieuwsgierigheid, onderzoek, wil begrijpen en hou ervan mezelf uit te dagen. Ik vertaal dat via JaNee naar kinderen toe, zij is mijn laagdrempelige spreekbuis, de fantastische assistent waarmee ik kinderen stapjes kan laten zetten, ietsiepietsie verder kan laten gaan dan gisteren, net zo lang totdat ze inzien over welke superkrachten ze beschikken en waar ze allemaal toe in staat zijn.
Mijn volgende uitdaging
Ik hou ervan mezelf uit te dagen en deed dat vorig jaar opnieuw door Handpop.nl te verkopen en verder te gaan als trainer en zelfstandig handpopcoach. Die stap was een onderdeel van een groter plan, nl. het plan om mijn kennis en kunde over te gaan dragen op anderen. Om leerkrachten, pedagogisch medewerkers, coaches en (jeugd)hulpverleners op te gaan leiden tot handpopcoach zodat de kracht en de magie van de handpop ingezet kan worden om kinderen te helpen groeien en aan te sluiten bij doelen die behaald moeten worden. Een pop die richting krijgt en een vriendje wordt kan zoveel meer betekenen dan een pop die zomaar wat doet en zonder plan wordt ingezet. In augustus start ik daarom met de jaaropleiding tot handpopcoach.
Het grotere plan omvatte nog iets en dat heeft alles te maken met de rauwe schoonheid van Bonaire. Begin volgend jaar vertrek ik met man, hond en inboedel voor onbepaalde tijd naar het eiland waar ik zo verliefd op ben geworden. Het eiland waar Nederlands gesproken wordt en waar ik samen met JaNee weer met kinderen kan en zal gaan werken. Ik ben nog lang niet klaar met het ontdekken wat ik allemaal met een handpop kan en heb nog wel wat onderzoeksvragen op mijn lijstje staan. Die kan ik net zo goed op Bonaire uitvoeren, daar is JaNee net zo welkom als hier en kan ze net zoveel betekenen. Bij Boka Onima werd ik verliefd op het eiland en heb ik me afgevraagd hoe het zou zijn om er te wonen, of dat azuurblauwe water ooit gaat vervelen en op welke manier ik mezelf daar tegen ga komen. Ik wil er niet meer over nadenken, ik wil het ontdekken en dit avontuur aan gaan.
Sinds de overdracht van handpop.nl ben ik bezig geweest met het opzetten van een online aanbod waarmee ik iedereen op afstand kan trainen en waarbij ik veel gebruik maak van Zoom en Google Meet, zodat er interactie in real time mogelijk blijft. Door gebruik te maken van alle mogelijkheden die er zijn ben ik nu in staat om professionals waar ter wereld ook te helpen en ook daarvoor hoef ik niet persé in Nederland te wonen of te zijn. Zolang er internetverbindingen en vliegtuigen zijn, is bijna alles mogelijk. Hoe fijn en effectief is dat?
In een volgend blog zal ik je vertellen hoe mijn laatste maanden in Nederland er uit gaan zien, wanneer je nog mee kunt doen aan een live workshop en hoe de opleiding tot handpopcoach er precies uit gaat zien. Voor nu wil ik het hierbij laten en je nog een keer meenemen naar het fijne Bonaire. Ik dacht altijd dat dit soort plaatjes gephotoshopt waren, tot ik op Bonaire kwam….
Comments are closed.