Weet je nog, van mijn kabouter? Van Spillie? Dat die wel bij ons wilde komen wonen? Heb ik verteld hè, ja, dat heb ik hier gedaan.
Nou, we hadden dus een goed huis voor hem gevonden en toen gingen we verhuizen en toen moest er een heleboel gedaan worden aan de tuin eerst en dan pas kon Spillie zijn huis een plek krijgen, ja Spillie moest even wachten en daar had ie geen zin in denk ik dus toen was ie ineens weer weg. Ja, nergens meer te zien, gewoon weg en waar hij naartoe was gegaan dat had ie niet gezegd dus ik dacht dat ie misschien toch niet meer vriendjes met mij wou zijn of dat ie toch liever ergens anders wilde wonen ofzo, ja kan hè, dat ie een nóg leukere plek gevonden had.
Maar nu was ie er ineens weer, ja, zomaar ineens weer, stond ie gewoon voor mijn neus en zei hij gewoon weer ‘hoi’. Hij was toch maar even in het bos blijven wonen nog, zei hij, ja, dan kon het been van Petra (dat is mevrouw kabouter, weet je nog?) weer helemaal beter worden maar hij had me wel gemist zei hij. Nou ik hem ook hè, ja, ik heb heel veel aan Spillie gedacht hè, ja, was bang dat er iets met hem was en dat ik hem nooit meer zou zien enzo. Maar hij was wel langsgeweest zei hij, ja, was elke keer eventjes komen kijken of onze tuin al helemaal klaar was en of ie al een plekje uit kon zoeken waar zijn huis dan moest komen.
En nu hangen er allemaal lampjes en toen hij dat zag toen wist ie het. Ja, toen wist ie waar hij zijn huis wou maar toen wist ie niet meer of ie nog bij ons mocht komen wonen en of wij zijn huis niet al aan een andere kabouter of aan een vogel gegeven hadden. Ja, want dat kan ook hè? Ja, dat je iemand dan al zolang niet meer hebt gezien dat je denkt dat die niet meer terugkomt en dan het huis maar aan iemand anders geeft. Dat kan hè, dat er nog een andere kabouter was gekomen die ik ook aardig had gevonden ofzo en die wel gelijk in onze tuin wilde wonen.
Maar dat was niet zo natuurlijk, nee, Helen had het huis al wel aan een vogel willen geven, dat die er een nestje in kon maken enzo maar dat wou ik niet, nee, toen ben ik echt boos geworden op haar want dat was het huis voor Spillie en die kwam best wel weer terug, die was echt niet voor altijd kwijt, dat wist ik gewoon en dat was ook zo dus, ja, Spillie was niet kwijt, die was gewoon nog een poosje in het bos gebleven, logisch ook toch?
Dus Spillie kon makkelijk in zijn huis nog, ja, hij moest alleen even zeggen waar we het dan neer moesten gaan zetten. Maar hij wou niet dat we het gingen neerzetten, nee, hij wou het niet op de grond meer, nee, hij wou tussen de lampjes wonen nu, ja, hij vindt de lampjes leuk zegt ie en da’s ook makkelijk want dan kan ie in het donker nog even gaan wandelen enzo en dan kan ie toch weer de weg naar zijn huis terugvinden. Da’s wel slim ja en dat kan gewoon hè, dan hangt Helen het gewoon wel op maar hoe kom je dan boven? Dat wou ik wel weten. En toen zei Spillie dat ie een plant had gezien en die plant die groeit tegen een paal en die plant is sterk genoeg om hem te dragen dus dan kon ie wel langs die plant omhoog klimmen, want klimmen kan ie wel goed en Petra kan ook weer klimmen, ja, die heb niet meer een zeer beentje, dat is helemaal beter nu, dus of het mocht…..zijn huis aan die paal tussen de lampjes?
Helen zei dat dat wel goed was en die heb het toen opgehangen. Ze geloofde eerst niet dat Spillie terug was, nee, want Spillie heb nog nooit met haar gepraat hè, nee, die wou alleen maar met mij praten. Maar nu hebt ie wel met haar gepraat, ja, hij ging in zijn huis zitten en ging toen met haar praten, dat ze hem zelf kon horen maar niet kon zien want dat vindt ie nog wel eng, logisch ook hè, Helen is hartstikke groot, veel groter dan ik. Maar nu heeft ze dus wel met hem gepraat en toen heeft ze zijn huis opgehangen, ja, met een schroef en toen was het klaar, toen kon Spillie er in.
En nu ben ik dus bij hem naar binnen aan het gluren, ja, het is echt gezellig joh, er staat een tafel en twee stoeltjes en er staat een kast met kabouterboeken, hij heeft ook een bank waarop hij liggen kan en een bed om in te slapen en een lamp en een heel kleine keuken, ja, met pannen en borden en hij heb ook een schilderijtje aan de muur, deze:
een kleintje hè, maar dat komt omdat het ook een klein huisje is. Op het schilderij zie je Spillie toen ie nog een kleine Spillie was en zijn papa, ja, zijn papa woont in een ander bos maar die komt misschien ook nog wel langs zei Spillie, als hij zijn huis ziet wil ie daar misschien ook wel blijven wonen. Nou, dat vind ik wel goed.
Maar nu woont ie dus echt bij ons, Spillie, ja, bij ons in de tuin en dat heeft ie een heel fijn huis, zit ie lekker droog en kan er ook niemand makkelijk bij hem komen. Hij zegt dat ie heel graag wil blijven nu, fijn hè?
