Een handpop heeft de handen en de stem van een ander nodig om tot leven te komen, iemand die je bespeelt dus en bij mij zijn dat de handen van Helen. Helen is niet mijn moeder want een pop wordt niet geboren hè, nee, Helen is mijn vriendin, ze is wel áls een moeder voor mij, dat dan weer wel.
Helen koos mij uit alle poppen die er zijn om haar pop te worden, ik vond het best, kende haar nog helemaal niet en wist ook niet of ik het leuk zou vinden bij haar, maar dat weet ik nu wel: ik vind het leuk bij haar en wij zijn echte vrienden geworden. Ik heb het wel getroffen met haar vind ik, ik hoor nog wel eens verhalen van andere poppen, poppen die me vertellen dat ze al maanden op een kast (of nog erger, ín een kast of in een tas) zitten en maar een beetje om zich heen zitten te koekeloeren, nooit eens iets mogen zeggen en nooit eens opgepakt worden. Poppen die dus vooral mooi zitten te zijn maar dat is niet wat een beetje pop wil hè, als je iets wilt hebben om naar te kijken moet je gewoon een beeldje kopen of zo, maar niet een handpop want een handpop wil bespeeld worden, daar is ie voor gemaakt, niet om alleen maar mooi te zitten zijn bovenop een kast. Ik zit dus niet bovenop een kast, met mij wordt gespeeld en veel ook want Helen zegt altijd “een pop moet avonturen kunnen beleven, moet op onderzoek uit kunnen gaan, moet grenzen kunnen verleggen, oefenen met nieuwe dingen, vragen kunnen stellen en plannetjes kunnen bedenken en dat lukt niet als je alleen maar bovenop een kast mag zitten.”
Ik zal je eerst iets vertellen over Helen want zij is dus belangrijk voor mij, zij is mijn vriendin en ook degene bij wie ik woon. Helen was vroeger juf, je weet wel, juf op een school. En daar gaf ze les aan kinderen, jonge kinderen en oudere kinderen. Ze gebruikte daar altijd een handpop bij, niet alleen omdat ze dat leuk vond maar ook omdat ze had ontdekt dat kinderen veel meer tegen een handpop wilden zeggen dan tegen haar. Niet omdat ze bang voor haar waren of zo maar vooral omdat een handpop meer als een vriendje wordt gezien door kinderen en een juf toch vooral tot ‘de grote mensen’ behoort en ‘grote mensen’ willen vaak vanalles van een kind, vinden het belangrijk dat je goed presteert, je goed gedraagt, zijn teleurgesteld als je teveel fouten maakt, zeggen er iets van als je alwéér zit te duimen of in je neus zit te peuteren en vinden het nodig om je over al die dingen op je vingers te tikken. Ze doen dat niet omdat ze een hekel aan je hebben maar vooral omdat ze van je houden en het beste met je voor hebben. Je kent het vast wel en hoewel het natuurlijk heel fijn is dat deze grote mensen van je houden, is het toch best irritant dat ze zoveel van je verwachten en doe je er als kind soms gewoon heel verstandig aan om niet alles van jezelf te laten zien of alles maar te vertellen want vóór je het weet moet je daar dan ook weer iets mee.
Tegen een handpop vertelden kinderen al die dingen wél ontdekte Helen en dus werd het voor haar belangrijk om te onderzoeken waar dat dan door kwam. Wat had die pop wel wat zij niet had?
Ik zal je later nog wel vertellen wat ze allemaal heeft ontdekt, dat wordt vanzelf duidelijk. Voor nu gaat het er vooral om dat Helen zo gefascineerd raakte door het fenomeen ‘handpop’ dat ze er veel meer mee wilde en nu al bijna 20 jaar de mogelijkheden van de handpop onderzoekt en omzet in praktische werkvormen. Want een pop moet bespeeld worden hè, daar is ie voor gemaakt. Bijna 10 jaar geleden is ze gestopt als juf en is ze zich alleen nog maar met handpoppen bezig gaan houden, is ze ‘directeur’ geworden, al gebruikt ze dat woord zelf nooit, directeur van handpop.nl en heeft ze heel veel verschillende poppen om zich heen verzameld, poppen waar je iets mee kunt, poppen die tot leven geroepen moeten worden en die gebruikt kunnen worden om kinderen te helpen zichzelf en de wereld om hen heen te ontdekken.
En ik ben dus háár pop, ik ben degene die alles uitprobeert, die alles laat zien en die overal op moet komen dagen om te laten zien wat je allemaal met een handpop kan doen. Ik ben niet haar kind, ik ben ook niet een kleine uitvoering van haarzelf, ik ben gewoon JaNee en ik ben haar brug naar de kinderlijke belevingswereld.
Comments are closed.