In april 2013 kreeg mijn pop JaNee voor het eerst een eigen blog. Nog niet zo lang daarvoor waren alle trainingen die ik gaf stil komen te liggen. We zaten in een economische crisis en scholen en instellingen investeerden even niet in niet noodzakelijke trainingen. Dat was slecht nieuws voor mijn toenmalige bedrijf handpop.nl, want dat betekende niet alleen verlies van een deel van mijn inkomsten, maar ook het verlies aan werkzaamheden die voor mij de kers op de taart waren. Ik vond het gewoon ontzettend leuk om leerkrachten en andere professionals te leren en te laten zien hoe ze veel meer uit een handpop konden halen dan ze dachten.
Ik was helemaal klaar met het woord crisis en met iedereen die riep dat er nergens geld voor was, hoe duur het allemaal was en of ze geen korting konden krijgen want ja…… crisis, weinig geld en moeilijk, moeilijk, moeilijk allemaal. Ik was trainer, en runde daarnaast een webshop in handpoppen. Die had ik op eigen houtje opgebouwd, uitgebouwd en overeind weten te houden. Ik geloofde ik de kracht van de pop en was vastbesloten om die kracht ‘aan de man’ te brengen. Niet alleen door goeie poppen aan te bieden, maar ook door te informeren over de mogelijkheden en door mensen te trainen dus.
Er werden nog wel poppen gekocht, maar de trainingen moesten wachten tot na de crisis. Leren werken met een handpop is niet noodzakelijk. Hoe moeilijk kan het zijn? Het is toch gewoon een kwestie van je hand er in steken? Dat lukt ons wel.
Ik heb die redenatie nooit zo goed begrepen. Wel investeren in spullen of software, maar niet in kennis of vaardigheid. Die twee gaan voor mij hand in hand. Niet alle training zal noodzakelijk zijn, maar als ik naar mijn eigen ‘product’ de handpop keek, dan zag ik toch wel heel regelmatig dat die binnen een paar weken of maanden op of in de kast belandde. Meestal omdat medewerkers er niet mee om konden gaan of vanuit een idee gestart waren, wat niet overeenkwam met de verwachtingen van kinderen, waardoor het anders uitpakte dan gehoopt. Da’s misschien wel meer zonde van het geld dan investeren in een training, toch? Maar goed, dat is een leuk onderwerp voor een ander blog en niet het verhaal wat ik vandaag wil vertellen
In april 2013 was ik crisis-moe, had ik geen zin meer in deprimerende gesprekken en wist ik dat ik iets moest gaan doen om mijn motivatie vast te houden. Negen jaar later weet ik, dat ik in tijden van stress en onzekerheid, altijd weer ga schrijven. Al schrijvend kom ik op nieuwe ideëen en inzichten uit, al schrijvend orden ik mijn wereld en al schrijvend vind ik de oplossing waarmee ik verder ga. JaNee haar blog werd geboren. Een vrolijk blog geschreven vanuit een ondernemende, nieuwsgierige pop die boordevol met vragen zit, graag in gesprek gaat met anderen en altijd wil weten wat een ander beweegt.
JaNee werd het voorbeeld van mijn visie op het werken met een handpop. JaNee maakte mijn werkwijze met de pop zichtbaar en liet zien dat je daar eindeloos in kunt variëren. In JaNee babbelt…… babbelde ze er lustig op los en liet ik haar alles doen wat er in me op kwam of wat aansloot bij kinderen die ik voor ogen had. JaNee ging op het bos in, ging winkelen, naar de dierentuin, op bezoek bij….., belde iemand op, wilde weten waar Sinterklaas logeerde, hoe ze er achter kwam hoe hoog de boom precies was en deelde alles in haar blog. Ze probeerde nieuwe spelletjes uit, bedacht opdrachten die de kinderen uit moesten voeren, oefende met kleuren, letters, cijfers, groente en het strikken van veters en had altijd wel wat te vertellen.
Ik vond het heerlijk om te doen. Vooral omdat je een pop bijna alles kunt laten doen; die kun je naar de maan laten gaan, die kan een nachtje bij de ijsberen logeren, die is welkom bij president Obama, die kent Mickey Mouse persoonlijk. Er zijn nauwelijks beperkingen zolang je maar weet hoe je kunt reageren op kinderen die het niet voor zoete koek slikken en wat kritische vragen stellen. Al die mogelijkheden en invalshoeken geven mij veel energie, daar kan ik enorm van genieten. Bijna net zo veel energie als de gesprekken die JaNee met kinderen had. Die gesprekken waren gewoon veel leuker dan de gesprekken die ik met ze had, ze waren creatiever, sprankelender en heerlijk ontspannen.
Op een gegeven moment stapte JaNee over van bloggen naar vloggen. Het is makkelijker om een spel te laten zien dan om te beschrijven wat je allemaal ziet en daarnaast was ik steeds meer met video gaan doen. JaNee babbelt… en werken met video ontstonden beiden in de economische crisis. De noodzaak om iets te veranderen en/of aan te pakken is groter en dat resulteert bij mij niet zelden in het bewandelen van paden die ik daarvoor niet durfde te bewandelen.
Negen jaar na de start van JaNee babbelt….. babbelt JaNee nog steeds maar nu in het Engels. Ik kwam er op Bonaire al vrij snel achter dat mijn bedrijf het niet gaat redden als ik me tot het Nederlands blijf beperken en eigenlijk wil ik dat ook helemaal niet. Ik ervaar de meertaligheid van het eiland als een verrijking en de nabijheid van Amerika als een uitdaging die ik aan wil gaan. Ik geloof in het verhaal wat ik te vertellen heb, geloof in de kracht van de handpop en ben ervan overtuigd dat de handpop veel meer ingezet kan worden. Niet als incidentele- of eenmalige activiteit, niet perse gekoppeld aan een methode maar als een onderdeel van het pedagogisch klimaat. De pop die gericht is op de relatie met het kind, de pop die kijkt en denkt vanuit het kind en het kind soms letterlijk bij de hand neemt om samen te leren en te ontdekken. Dié pop streef ik na, een pop zoals JaNee dat is, een pop met een visie, een plan en exploratiezin.
Ik nam, Mattie, een Engelse juf in de arm die me leert hoe ik mijn verhaal in het Engels kan vertellen. JaNee vindt dat het bij mij allemaal veel te lang duurt en besloot op eigen houtje dat ze alvast in het Engels begint. Ze heeft al gezien dat er op Bonaire veel te beleven en te bekijken is en kan niet wachten om dat allemaal te delen. Ze vroeg wat ze in het Engels tegen ‘babbelen’ zeggen en Mattie kwam met ‘chitchatting’. JaNee vond dat wel lekker klinken en besloot dat ze dan ook alle recht had om zich de oude boomhut in de achtertuin toe te eigenen. Dat zou het nieuwe decor worden van haar chitchat channel, van JaNee-tv op z’n Caribisch. En zo geschiedde.
JaNee maakt zich niet druk om een foute uitspraak of om woorden die niet kloppen, die wil gewoon oefenen. Stiekum ben ik daar wel blij om want ook ik stap binnenkort over naar het Engels als voertaal in mijn video’s. Via JaNee kan ik dus mee-oefenen en als het dan mis gaat, dan is het JaNee die het nog niet zo goed kan en niet ik. JaNee heeft daar geen moeite mee, die is 5 en als 5-jarige hoef je nog niet alles goed te kunnen. Ik mag me dus een poosje achter haar verschuilen nog. Slim bedacht toch?
Je ziet hierboven de tweede video van JaNee’s chitchat channel. De link naar de eerste, naar het waarom van JaNee’s chitchat channel en een kennismaking met Snottie, vind je aan het eind van de video. Voor het geval je die ook wilt kijken.
Ik ben weer aan het schrijven…..
Wordt vervolgd!
Comments are closed.