Mo is bij mij en we hebben geen zin meer om ons te vervelen omdat het regen is, nee, vervelen is ook saai hè dus we hebben wat bedacht…..ja, we hebben een tent gemaakt van de grote oranje stoel en daar spelen we in, met zijn tweeën, samen, dat past precies. In de kast vonden we een heel groot zwart ding en dat hebben we om de stoel gedaan, ja, d’r zitten ook knoopjes op dus de tent kan ook dicht, dan lijken we helemaal verstopt en ziet niemand ons hè.

Ja, en in de tent doen we fluisterspelletjes, ken je dat? Dat je niet wil dat iemand hoort wat je zegt en je het dus heel zachtjes zegt, ja, ken je wel hè? Dat doen wij dus, wij fluisteren, Helen kan niet horen wat wij zeggen maar die is hartstikke nieuwsgierig hè en die zag wel dat wij iets zeiden en die vroeg welke geheimen wij tegen mekaar zeiden en toen kregen we een plannetje, ja, wij wilden mekaar wel geheimen vertellen maar dan mocht niemand ze zien, nee, je mocht niet zien dat wij aan het praten zijn en je mocht het ook niet horen want zo moet dat met geheimen hè, die zijn geheim en die vertel je alleen maar tegen iemand die het van jou weten mag, Mo mag mijn geheimen wel weten, ja die wel maar Helen mag ze niet allemaal horen, nee die niet want ik heb ook wel geheimen die ze niet weet, niet hele grote of zo maar wel dingen die ze niet hoeft te weten, dat ik mijn muis alweer kwijt ben, dat de modder op haar fiets door mij komt, ja, er was echt een fijne plas om in te stampen en daar stond haar fiets bij, had ik wel gezien maar die was te groot voor mij om weg te zetten, dat ik verdwaald was weer enzo. Ja, als ik dat zeg dan wordt ze boos denk ik of ongerust en ik weet echt wel dat ik beter op muis had moeten passen, dat ik haar fiets beter toch even weg had kunnen zetten en dat ik niet elke keer achter vlinders aan moet rennen en dan niet meer oplet waar ik ben. Dat weet ik allemaal al best wel, hoeft ze niet nog een keer te zeggen, ik snap het best maar vergeet het soms gewoon, dat kan toch? Heb jij toch ook wel eens? Ja, zie je, ikke dus ook….

Mo heeft ook geheimen, ja en die mag ik wel weten en anderen niet, of nog niet, gaat ie eerst oefenen met mij en als ik het dan allemaal niet heel raar vind dan gaat ie het misschien ook nog wel tegen iemand anders zeggen. Zo gaat dat hè? Ja, dus wij hebben geheimpjes gefluisterd die niemand anders horen kan en die je ook niet kan zien. Nee…. Weet je hoe we dat doen? We doen net alsof er een kraal in de stoel is gevallen die we zoeken moeten met zijn tweeën, ja, dat je bijna op de kop op de stoel staat en van de achterkant alleen je billen maar ziet en dan zijn we met onze hoofden heel dicht bij elkaar en kun je niet zien dat we geheimpjes aan het vertellen zijn want je ziet alleen onze billen maar hè. Is best slim hè? En we hebben ook wat echte kralen in de stoel gegooid want als Helen dan vraagt wat wij doen dan zeggen we dat we kralen aan het zoeken zijn die in de stoel zijn gevallen, dat we de rooie al gevonden hebben maar nu nog zoeken naar de blauwe, de grote rooie, de gele, de groene, een zwarte, een oranje en die groene met 2 kleurtjes, dan kunnen we lekker lang geheimpjes fluisteren.

Mo heeft wel veel geheimpjes, ja meer dan ik maar ik kan ze je niet vertellen hè want ze zijn geheim, hij heeft ze alleen nog tegen mij gezegd. En pas als hij zegt dat ik ze ook tegen iemand anders mag vertellen dan ga ik ze misschien wel aan jou vertellen, ja, maar nu nog niet want als ik dat doe vertelt Mo mij nooit meer wat geheims. Zo gaat dat met geheimpjes hè, die zeg je alleen tegen iemand als je zeker weet dat die ze niet gelijk tegen iemand anders vertelt, alleen tegen iemand die echt jouw vriend is en jouw geheimpjes geheim houdt, ja en Mo is mijn vriend en ik wil nog heel lang zijn vriend zijn dus ik zeg niks….