Het aangeven van de eigen grenzen is voor veel kinderen best moeilijk maar het niet aangeven van grenzen leidt vaak weer tot onnodige ruzies en frustraties. Het is niet verkeerd dus om kinderen een beetje te helpen bij het stellen van grenzen…

Een handpop is een uitermate geschikt hulpmiddel om kinderen te laten zien op welke manier ze hun grenzen aan kunnen geven. In dit blog wil ik je laten zien aan welke voorwaarden het karakter van de handpop moet voldoen om de pop ook echt te kunnen inzetten m.b.t. het aanleren/veranderen van gedrag:

De pop moet een naam hebben gekregen

Dat lijkt misschien een open deur maar ik benoem hem toch want een ‘pop zonder naam’ is niemand. Alles begint met een naam.
De pop praat in de ik-vorm Dit is misschien ook weer een open deur maar niet zelden maken we mee dat er over de pop gesproken wordt i.p.v. via de pop en dat maakt een wezenlijk verschil in hoe kinderen op de pop reageren. Een pop waarover wordt gepraat in de hij- of de zij-vorm heeft geen eigen stem terwijl de kracht van de pop juist ligt in het feit dat hij/zij een stem heeft en ZELF kan praten. Het is veel krachtiger wanneer een pop zelf zegt ‘ik wil dat niet’ of ‘ik vind dat niet leuk’ dan wanneer jij de kinderen uitlegt dat de pop iets niet wil of niet leuk vindt. Probeer maar eens uit en ervaar het verschil…

De pop heeft een gezond zelfbeeld

Wanneer een pop gebruikt wordt om kinderen te leren dat er effectievere alternatieven zijn voor hun gedrag is het handig om de pop een gezond zelfbeeld mee te geven en niet te gaan ‘spiegelen’, niet hetzelfde gedrag te laten zien wat het kind ook laat zien. Een pop met een gezond zelfbeeld heeft voor zichzelf duidelijk waar zijn/haar grenzen liggen en kan dit ook aangeven zonder een ander daarmee te schaden. Een pop met een gezond zelfbeeld staat voor zichzelf, weet wie hij/zij is en blijft dicht bij zichzelf.

De pop is niet bang om fouten te maken

Leren gaat gepaard met fouten maken en daar kun je moeilijk over doen of de fouten accepteren als een onderdeel van het leren. Een pop als pedagogisch hulpmiddel doet het laatste, die accepteert dat hij/zij fouten maakt en vindt dat ook niet erg. Fouten maken mag, iedereen maakt fouten en van fouten kun je leren. Het is nergens voor nodig om jezelf een fout zwaar aan te rekenen want daarmee maak je het vooral jezelf heel erg moeilijk.

De pop is zonder oordelen

Niemand is helemaal zonder oordelen maar oordelen drukken wel vaak een stempel op hoe je iets beleeft. De pop heeft geen oordeel over kinderen die hem/haar liever op afstand houden, heeft ook geen oordeel over kinderen die iedereen dichtbij laten komen, de pop vindt niets stom of gek en probeert vooral duidelijk te krijgen wat iemand beweegt. En wat dat ook is……het is prima

Vanuit dit kader ga ik vertrekken om kinderen via de handpop te helpen met het stellen van grenzen. Het is een onderwerp waar je al vrij snel mee beginnen kunt omdat het ook een onderdeel is van het karakter van de pop die de kinderen moeten leren kennen. Wat een handig attribuut is bij dit onderwerp is een stopbord omdat het aangeven van grenzen daarmee heel makkelijk visueel gemaakt kan worden. Ik neem hier twee posten uit het blog van JaNee op omdat zij in deze posten uitlegt hoe zij omgaat met grenzen en op welke manier ze het stopbord gebruikt

Dit wil ik wel
Dit wil ik niet

Author

Ik ben Helen Meurs en al 30 jaar een bevlogen gebruiker van de handpop als hulpmiddel om kinderen uit te dagen in hun taal- en sociaal-emotionele ontwikkeling. Ik laat je graag door mijn bril kijken naar de enorme mogelijkheden die een handpop voor jou als (beroeps)opvoeder heeft.

Comments are closed.