Een cursus stemacteren staat al heel lang op mijn bucketlist. In de loop van de jaren heb ik ontdekt hoeveel invloed een stem kan hebben en hoe je, door alleen maar met je stem te spelen, een hele andere sfeer neer kunt zetten. Een andere klank, andere intonatie of accent kan een ander effect op de ander hebben en kan daardoor een ander gesprek en/of andere informatie opleveren. Ik vind dat intrigerend en zou mijn eigen stem wel wat verder willen ontwikkelen nog om te ontdekken wat er nog méér mogelijk is.
Het heeft wel even geduurd voordat de nieuwsgierigheid naar de stem het won van de weerstand. Ik heb ooit lessen stemvorming gehad op de docentenopleiding drama en ontdekte daar dat de stem behoorlijk wat over je kan verraden. En dat kan best een ‘dingetje’ zijn wanneer je als jonge twintiger zelfverzekerd over wilt komen op het podium en daar ook in slaagt TOT het moment waarop je je eerste zin tekst naar buiten perst. Een zin die genadeloos verraad dat je nog net niet in je broek staat te piesen van de zenuwen.
De laatste 5 jaar heeft die cursus op mijn bucketlist gestaan en bekeek ik keer op keer of het ervan ging komen of niet. Bij mij verloopt een besluitvormingsproces meestal zo:
Ik heb een idee, in dit geval het voornemen om een cursus stemacteren te gaan volgen en ga dat onderzoeken. Informatie verzamelen om een beeld te krijgen van zo’n cursus en te bepalen of het aansluit bij mijn wensen. Ik vraag me ook af of het haalbaar is qua niveau en vaardigheden. Heb ik er al een geschoolde stem voor nodig of kan ik gewoon mee doen? Dat soort dingen wil ik weten om te bepalen of het haalbaar is. Dan wil ik weten hoeveel tijd ik kwijt ben om ook echt wel iets te kunnen daarna. Moet ik dan denken aan uren, weken, maanden…..? Daarop volgt voor mij meestal een overlegmomentje met mezelf, ik leg zometeen uit waarom. Daarna wil ik weten wat de kosten zijn en als dat ook een ja oplevert, dan ga ik actie ondernemen. In dit geval betekent dat inschrijven voor de cursus.
Tijd is voor mij de laatste 15 jaar vaak de reden geweest om een idee op de wat langere baan te schuiven want bij mij zijn tijd, en het aantal plannen dat ik uit wil werken, nooit echt goed in balans geweest. Mijn dagen waren altijd lang en vol. Bij de cursus stemacteren bleek het te gaan om zo’n 9 weken waarbij ik voor de lessen zo’n 2 uur per les moest reizen. Hmmmmmmmmmmmm, dat ging alleen in periodes waarin het even wat rustiger was maar in die periodes bleek er dan geen cursus gestart te worden. Die begonnen weer als het bij mij ook weer drukker werd en dus maakte ik steeds de keuze om het dan nog maar even door te schuiven. Herkenbaar?
Vorig jaar kwam er schot in de zaak want door de verkoop van Handpop.nl kon ik mijn tijd wat flexibeler indelen en dus kwam de cursus op mijn to-do-list voor dit jaar te staan. Eerst moest handpopcoach.nl in de steigers gezet worden en de jaaropleiding worden uitgewerkt. Als dat klaar was dan zou ik nog genoeg tijd hebben om de cursus stemacteren te volgen. Ergens in het voorjaar zou dat gaan gebeuren. En toen kwam corona…..en lag alles ineens stil. Da’s balen maar ja, niks aan te doen. Ik zette me alvast op de inschrijflijst voor de volgende cursus want mijn keuze was gemaakt, ik ging het doen. Nu nog even wachten tot het moment waarop ik weer in kon schrijven.
Het wachten duurde nu al een poosje dus deze week besloot ik toch maar eens te bellen wanneer ik zou kunnen starten. Met een beetje mazzel zit ik eind van het jaar al op Bonaire en dus moet het tussen nu en november gaan gebeuren. En wat bleek? De wachtlijst was groter dan het aantal deelnemersplaatsen en dus zat de cursus al vol! “Maar” zei de man aan de andere kant van de lijn “da’s niet erg want als er een groep vol is starten we gelijk weer met de inschrijving voor de volgende cursus en die start in november.”
Hoe graag wil ik dit?
Ik vond dat helemaal niet zulk goed nieuws want november is gewoon te laat. “Zet me maar even op de reservelijst voor september, dan kijk ik wel even wat er verder nog mogelijk is” zei ik. Toen ik ophing was mijn eerste gedachte ‘ik dacht dat ik nog tijd genoeg had en dat er genoeg plaatsen zouden zijn, gaat het nou toch niet lukken om die cursus te doen voor mijn vertrek?’ Door corona zijn de groepen gehalveerd en is het anders dan ik bedacht had. Ik ben nog niet zo ingesteld op deze nieuwe werkelijkheid merk ik, jij wel?
Uiteindelijk hangt het allemaal samen met de vraag ‘hoe graag wil ik dit?’ En in dit geval wil ik het wel graag want ik wil meer met stem gaan doen en de stem beter gaan begrijpen, zodat ik dat gerichter in kan zetten in mijn werk. Ik ben al een poosje aan het broeden op een plannetje waar stemgebruik een grote rol bij speelt dus JA, ik wil dit echt doen voordat ik naar de andere kant van de wereld vertrek. En dus ging ik op zoek naar mogelijkheden. Wil ik persé in een groep of is een privé traject ook een optie voor me? Moet het persé live of zijn er ook mogelijkheden via Zoom of Meet? Wat zou er gebeuren als ik mijn leervragen gewoon bij verschillende partijen neer ga leggen, met welk advies en welk traject zouden zij dan komen? Dat laatste heb ik gedaan en ik kan je inmiddels melden dat het gaat lukken om voor mijn vertrek de cursus stemacteren te volgen én af te ronden. Ik ben blij, het gaat echt gebeuren! Da’s fijn hè? (zou JaNee er nog aan toevoegen :))
Als jij nu denkt ‘tja, die workshops van jou staan al een poos op MIJN bucketlist, maar er komt steeds weer iets tussen’, dan heb ik goed nieuws voor je. De basisworkshop en de masterclass zijn in september voor de laatste keer ingepland, je kunt je dus nog inschrijven en je kunt nog mee doen. In een groep, gegeven door mij en JaNee, gewoon live zoals je dat graag wilt, geen gedoe met internet maar helemaal face-to-face. Da’s fijn hè? (je hoort het JaNee waarschijnlijk zeggen nu ook) Het zijn de laatste twee mogelijkheden in Nederland. Als je daarbij wilt zijn, dan weet je wat je te doen staat 😀
Tot zover en tot een volgend blog.
Comments are closed.