Hoog boven de wolken in een vliegtuig dat lang niet vol zit begint ons nieuwe avontuur. Een aantal hectische weken liggen achter ons. We hebben veel gebeld, veel geregeld, veel gedaan en veel uitgezocht. Hebben we alles? Zien we niks over het hoofd? Hoe deden anderen het?
Gisteren trokken we de deur van ons lege huis achter ons dicht. Over een paar weken trekt daar een nieuwe eigenaar in. We vertrokken met hond en veel te veel koffers in een gehuurde auto naar een hotel voor de laatste nacht in Nederland.
Vandaag zitten we in het vliegtuig naar Bonaire waar we aan het eind van de middag (Bonairiaanse tijd) met hond en koffers aan zullen komen in ons lege blauwe huis. Een huis waar we een paar jaar geleden op slag verliefd op werden tijdens een vakantie op het eiland. Het plan om Nederland te verlaten was er toen al, we wisten alleen nog niet waar we precies zouden gaan wonen. Dat blauwe huis maakte de keuze voor ons, het zou Bonaire worden.
Over 8.15 uur landen we en staat er opnieuw een huurauto voor ons klaar. Kennissen hebben de sleutels van ons huis gehaald en wachten daar op ons. Vanavond drinken we voor het eerst een kop koffie in ons huis en begint ons leven op het eiland.
Toen we 5 jaar geleden besloten dat we in 2021 zouden gaan emigreren wisten we zeker dat we niet zo’n ‘ik vertrek’ stel zouden worden. Wij hadden een plan en zouden goed voorbereid zijn, wij wisten wat we deden.
Inmiddels weten we beter…..we hebben geen idee waar we aan beginnen, geen idee of onze plannen levensvatbaar zijn en geen idee waar we precies voor kiezen. Het enige wat we weten is dat het ons in Nederland niet lukt om te stoppen met rennen en dat we daar te vaak zijn vergeten dat we werken om te leven en niet leven om te werken.
Ik ben een vat vol plannen en inspiratie, ik hou van mijn werk en ben nog lang niet klaar met de handpop als pedagogisch hulpmiddel. Maar ik ben ook wijzer geworden en mezelf op een andere manier gaan waarderen.
Daar waar ik vroeger dacht dat ik mezelf moest bewijzen en waarmaken vind ik mezelf nu eigenlijk heel erg oké en ben ik erg blij met wat ik kan betekenen voor zowel volwassenen als voor kinderen. Meer dan ik nu ben hoef ik niet te worden, dit is goed genoeg.
Alles wat ik nodig heb is er al en om te doen wat ik graag doe hoef ik niet perse in Nederland te blijven. Dus waarom zou ik niet op Bonaire gaan wonen? Wat is het ergste wat me kan gebeuren?
Het leven geeft geen garanties en financiële zekerheden had ik als ondernemer al nauwelijks. Wat het ondernemerschap mij en mijn vriend wel altijd heeft gebracht is het besef dat het vooral gaat om een mindset, om focus en doorzettingsvermogen. Als dat er is, is er veel mogelijk.
De keuze voor Bonaire is geen keuze voor de eeuwigheid maar een keuze voor onbepaalde tijd. We laten het open en gaan het ervaren, voelen wat het met ons doet en of het de ruimte in ons hoofd en lijf geeft waar we zo naar verlangen.
We vliegen nu boven de oceaan. Over 7,5 uur landen we met bagage voor de eerste 16 dagen en onze hond. We hebben bijna 2,5 jaar naar de foto’s van ons droomhuis gekeken en gaan er nu echt wonen. Komt er een droom uit of wilden we vooral graag in deze droom geloven. We gaan het ontdekken.
De komende weken ga ik weer even bloggen en delen wat er op me afkomt, wat ik ervaar en hoe het is om die droom werkelijkheid te zien worden.
Wordt vervolgd.
Met dank aan Frans en Elja die de aankomst van ons vliegtuig op Bonaire vastlegden.
Comments are closed.