Precies een jaar geleden, op 25 juli 2019, pakte ik de laatste bestellingen in voor handpop.nl.  Het was op een donderdag. GLS zou de bestellingen rond een uur of 1 komen halen en daarna zou de overname in werking gezet gaan worden. Elke Geerts werd de nieuwe eigenaar en stond te popelen om de webshop voort te zetten. Had ik me een betere eigenaar voor de webshop kunnen wensen? Nee, ik gun iedereen die een bedrijf heeft opgebouwd een overnamekandidaat als Elke. Zij zette vol enthousiasme voort wat ik vol enthousiasme begonnen ben en doet het fantastisch.

366 dagen later kijk ik terug op een van de meest roerige jaren van mijn leven. Als ik het in 1 woord zou moeten samenvatten dan zou ‘leerrrijk’, zoals onze zuiderburen dat zo mooi omschrijven (en uitspreken), de lading het best dekt. Na de overdracht van handpop.nl stapte ik in augustus in de auto richting Marja den Braber, waar ik een programma zou gaan volgen waarmee ik mijn trainingen zou gaan verbeteren. De online academie bestond al, ik wilde meer online gaan doen en had iemand nodig die over mijn schouder mee zou kijken, kritisch was over mijn bedenksels en me de handreikingen zou geven die ik nodig had om me verder te ontwikkelen als coach en trainer. Marja leek die vrouw te zijn, ik had haar een poosje gevolgd, een workshop bij haar gedaan en vond niet alleen haar maar ook haar kijk en inbreng prettig.

Tijdens die ontmoeting trof ik ook Vera Prillevitz. Vera was er door Marja bijgehaald voor het strategisch plan en mijn positionering. Wat was er al en hoe kon ik dat uitbouwen? In no-time schetste Vera een plaatje van mijn mogelijkheden, ze had mijn website bekeken, gezien wat ik de afgelopen jaren gedaan had, welke ervaring ik had en waar ik in uitblonk. Ze zag potentie en wist het zeker; ik moest een volgende stap gaan zetten en me gaan richten op een train de trainer traject. Met rode wangen volgde ik haar verhaal en voelde de adrenaline in mezelf omhoog schieten.

Natuurlijk had ik er wel eens over nagedacht; een train de trainer traject waarmee ik los zou komen van alle beginnersworkshops en – beginnerstrainingen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het hartstikke leuk om mensen op weg te helpen met een pop en hen de vaardigheden te leren waarmee de pop ook daadwerkelijk tot leven komt en met kinderen in gesprek gaat maar er is nog zoveel méér mogelijk. Zoveel méér wat de pop kan betekenen en waarmee echt een verschil gemaakt kan worden in het leven van een kind en van jezelf als opvoeder en professional. Om een vergelijking te maken met bijvoorbeeld iets als schilderen: waarom zou je je beperken tot schilderen op nummer als je ook de Rembrandt in jezelf tot ontwikkeling kunt brengen en iets achter kunt laten waardoor je nog jarenlang herinnerd wordt. In het geval van het werken met een pop kun je daadwerkelijk een verschil maken, kun de steen zijn die maakt dat de rivier anders stroomt, kun je bij een kind doordringen op een niveau waar je zonder pop vaak niet uitkomt.

Een van mijn grootste frustraties als trainer is altijd geweest dat een groot deel van de workshopdeelnemers vol vuur weg ging en zeker wist dat ze nog veel meer wilden leren over dat fantastische hulpmiddel om er dan na een paar weken alweer mee te stoppen. Niet omdat ze het werken met de pop niet leuk vonden maar, omdat ze in situaties terecht kwamen waar ze zich geen raad mee wisten, daar nog geen oplossingen voor konden bedenken en dan besloten de pop maar even aan de kant te leggen, dat zouden ze later wel weer oppakken. Herkenbaar? Voor mij wel, ik doe dat zelf ook, voor mij valt dat waar ik me het minst comfortabel of het minst  vaardig in voel, het snelst af. De praktijk is geen statisch gegeven en, voor je het weet, doe je alles weer precies zoals je het deed voordat je besloot dat je het toch echt anders wilde.

Ik heb niets tegen beginnersworkshops en beginnerscursussen maar wilde mensen heel graag langere tijd kunnen volgen en langere tijd bijstaan. Ik wist zeker dat dat verschil zou maken en wilde dat stuk verder uit gaan bouwen toen Marja en Vera op mijn pad kwamen. Toen Vera zeker wist dat ik aan de slag moest met een train de trainer opleiding en het ook nog een heel haalbaar plan vond, maakte dat veel in me los. Trots, frustratie, hoop en angst, het was er allemaal (en het is er ook allemaal het hele jaar gebleven :D).  Toen ik, na dat enerverende gesprek, terugreed naar huis belde ik (handsfree) mijn buddy: “Steef, ik weet wat ik ga doen het komend jaar, ik ga een train de trainer opleiding ontwikkelen. Ik vind het doodeng, maar ik voel ook dat dat mijn richting is, dat het klopt.”

Precies een jaar later is mijn opleiding een feit. Het ging niet zonder slag of stoot. Niets gaat bij mij zonder slag of stoot. Bedenken dat ik iets wil, wil niet zeggen dat ik het dan ook al kan. Voelen dat iets mijn richting is, wil nog niet zeggen dat ik er dan al ben. De ontmoeting met Marja en Vera bleek het begin van een heel intensief en, zoals ik al eerder zei, leerrijk jaar. In het afgelopen jaar heb ik geworsteld met emailmarketing, funnels, automatiseringen, webinargeek, Zoom, allerhande software en techniek. Heb ik pilots gedraaid, naar een nieuwe ’tone of voice’ en een nieuwe (beter passende) uitstraling van de website gezocht, geëxperimenteerd met social media, geëxperimenteerd met nieuwe (les)materialen en mezelf keer op keer overwonnen. Wat het me heeft opgeleverd is persoonlijke groei en een opleiding waar ik trots op ben, waar het beste wat ik te bieden heb in verwerkt is en waar ik met heel mijn hart achter sta.

Natuurlijk zijn er afgelopen jaar echt wel momenten geweest waarin ik dacht: ‘waar ben ik aan begonnen?’ en ‘waarom kan ik nou niet gewoon genoegen nemen met ietsje minder?’ maar dat is ook wie ik ben. Ik ben een createur, als ik mogelijkheden zie dan vind ik altijd wel een weg om te komen waar ik wil zijn en accepteer ik dat obstakels een onderdeel van die weg zijn. Mijn oma zei ooit: ‘later als jij groot bent, kun je alles worden wat je wezen wilt.” Ze had gelijk en ik geef haar boodschap graag door.

Leren gaat niet zonder een dosis ‘uncomfortable actions’ maar dat maakt ook dat ik jou steeds meer te bieden heb, dus als jij er klaar voor bent…..dan sta ik klaar om jou verder te helpen. En het goeie nieuws is dat het bij jou veel minder lang duurt dan bij mij want ik heb alle fouten al voor je gemaakt en daar oplossingen voor bedacht, dus jij kan met veel minder tijd komen waar ik nu ben.

Tot een volgend blog

Author

Ik ben Helen Meurs en al 30 jaar een bevlogen gebruiker van de handpop als hulpmiddel om kinderen uit te dagen in hun taal- en sociaal-emotionele ontwikkeling. Ik laat je graag door mijn bril kijken naar de enorme mogelijkheden die een handpop voor jou als (beroeps)opvoeder heeft.

Comments are closed.