Wat een heerlijk plaatje hè? Kun je je het moment nog herinneren dat je zelf als kind een aanloopje nam, een sprongetje maakte, je uitstrekte en daarna het water van het zwembad raakte? Dat moment ook waarop je door het wateroppervlak naar beneden zakte en even geen grond meer onder je voeten voelde? Raakte je in paniek of liet je je dragen door het water, voelde je hoe je eerst naar beneden werd gezogen om daarna weer naar boven te worden geduwd? Gewoon, omdat water in een zwembad dat nou eenmaal doet.
Ik kan me het moment nog goed herinneren dat ik voor het eerst van de hoge duikplank af moest springen. Het angstzweet, het niet naar beneden durven kijken, dan toch maar met ogen dicht springen, de plons in het water, het geluid onder water, de paniek dat ik maar bleef zakken en dan ineens die stuwende kracht waarmee ik met een vaart omhoog schoot en naar lucht happend weer boven water kwam. Ik kan me nog bijna elk moment van deze ervaring herinneren, maar vooral de trots die ik voelde toen ik me realiseerde dat ik het gedaan had, dat ik had durven springen.
Veiligheid en vertrouwen
Ik moest aan die ervaring denken toen ik dit plaatje zag. Dit meisje is al vaker in het zwembad gesprongen vermoed ik, ze ziet er niet bang uit en weet wat haar te wachten staat. Ze weet dit op basis van eerdere ervaringen. De eerste keren ging er misschien iemand met haar mee om haar te laten ontdekken dat ze drijven kan, dat het niet nodig is om in paniek te raken. Iemand die haar geruststelde en hielp als het toch per ongeluk een beetje te spannend werd. Door die veilige omgeving bouwde ze vertrouwen op, vertrouwen in zichzelf en haar eigen kunnen maar ook vertrouwen in die omgeving die te hulp schiet als dat nodig is. De omgeving als positieve steunpilaar bij de ontwikkeling en groei van kinderen dus, het pedagogisch klimaat.
In mijn reeks rond het wie-wat-hoe van de handpop als hulpmiddel kan het pedagogisch klimaat niet ontbreken. De handpop wordt vaak gekozen om zijn positieve bijdrage aan het pedagogisch klimaat, voor het merendeel is dat reden nr. 1. De aanwezigheid van een pop biedt kinderen een gevoel van veiligheid en vertrouwen; de pop is een vriendje en bij vriendjes hoef je je geen zorgen te maken, die staan aan jouw kant als het er op aan komt en accepteren je om wie je bent. Bij vriendjes hoef je geen grootse prestaties te leveren en is het allemaal niet zo ingewikkeld. Bij vriendjes kun je met een duim in je mond en onderuit gezakt ontspannen, vriendjes zijn gewoon hartstikke fijn.
Comments are closed.